کوچه مهربونی
زندگی چند واژه است از نوشتن و عشق و نوشتن...کوچه مهربونی
زندگی چند واژه است از نوشتن و عشق و نوشتن...درباره من
نوشتن مانند گدازه های خاکستری است که نمی دانی چه هنگام زبانه خواهد کشید تو فقط می نویسی، می نویسی و گرم می شوی از حرف هایی که هیچ گاه نخواهی فهمید چه بود فقط می دانی درختی در عمق تو ریشه دوانده است درختی با ریشه های گرم اشتیاق...
ادامه...
دسته‌ها
جدیدترین یادداشت‌ها
همهبایگانی
- دی 1397 1
- آذر 1397 1
- آبان 1397 1
- شهریور 1397 1
- مرداد 1397 1
- خرداد 1397 1
- اردیبهشت 1397 3
- فروردین 1397 2
- اسفند 1396 2
- بهمن 1396 3
- آذر 1396 1
- آبان 1396 2
- مهر 1396 2
- شهریور 1396 2
- مرداد 1396 5
- تیر 1396 3
- خرداد 1396 2
- اردیبهشت 1396 3
- فروردین 1396 1
- اسفند 1395 2
- بهمن 1395 1
- دی 1395 2
- آذر 1395 3
- آبان 1395 2
- مهر 1395 1
- شهریور 1395 2
- مرداد 1395 3
- تیر 1395 2
- خرداد 1395 2
- اردیبهشت 1395 1
- فروردین 1395 1
- اسفند 1394 2
- بهمن 1394 4
- دی 1394 4
- آذر 1394 4
- آبان 1394 4
- مهر 1394 4
- شهریور 1394 3
- مرداد 1394 5
- تیر 1394 4
- خرداد 1394 6
- اردیبهشت 1394 5
- فروردین 1394 6
- اسفند 1393 6
- بهمن 1393 8
- دی 1393 9
- آذر 1393 9
- آبان 1393 12
- مهر 1393 16
- شهریور 1393 15
- مرداد 1393 31
- تیر 1393 28
- خرداد 1393 24
- اردیبهشت 1393 42
- فروردین 1393 27
جستجو
آمار : 177786 بازدید
Powered by Blogsky
ای شکسته خاطر من
روزگارت شادمان باد
ای درخت پرگل من
نو بهارت ارغوان باد
ای دلت خورشید خندان
سینه تاریک من
سنگ قبر آرزو بود
آنچه کردی با دل من
قصه سنگ و سبو بود
من گلی پژمرده بودم
گر تو را صد رنگ و بو بود
ای دلت خورشید خندان
سینه تاریک من
سنگ قبر آرزو بود
ای شکسته خاطر من
روزگارت شادمان باد
ای درخت پرگل من
نو بهارت ارغوان باد
ای دلت خورشید خندان
سینه تاریک من
سنگ قبر آرزو بود
شعری از پرویز وکیلی - آهنگی قدیمی و دلنشین با صدای آرتوش
