کوچه مهربونی
زندگی چند واژه است از نوشتن و عشق و نوشتن...کوچه مهربونی
زندگی چند واژه است از نوشتن و عشق و نوشتن...درباره من
نوشتن مانند گدازه های خاکستری است که نمی دانی چه هنگام زبانه خواهد کشید تو فقط می نویسی، می نویسی و گرم می شوی از حرف هایی که هیچ گاه نخواهی فهمید چه بود فقط می دانی درختی در عمق تو ریشه دوانده است درختی با ریشه های گرم اشتیاق...
ادامه...
یه شب مهتاب منو می‌بره باغ انگوری دره به دره اون جا که شبا یه پری میاد پاشو میذاره شونه می‌کنه یه شب مهتاب منو می‌بره اون جا که شبا تک درخت بید می‌کنه به ناز که یه ستاره یه چیکه بارون سر یه شاخه‌ش یه شب مهتاب منو می‌بره مث شب‌پره می‌بره اون جا تا دم سحر با فانوس خون تو خیابونا عمو یادگار مستی یا هشیار مستیم و هشیار خوابیم و بیدار آخرش یه شب از سر اون کوه روی این میدون یه شب ماه میاد | ماه میاد تو خواب کوچه به کوچه باغ آلوچه صحرا به صحرا پشت بیشه‌ها ترسون و لرزون تو آب چشمه مویِ پریشون ماه میاد تو خواب ته اون دره یکه و تنها شاد و پرامید دستشو دراز بچکه مث به جای میوه‌ش بشه آویزون... ماه میاد تو خواب از توی زندون با خودش بیرون که شب سیا شهیدای شهر جار می‌کشن سر میدونا مرد کینه‌دار خوابی یا بیدار؟ شهیدای شهر شهیدای شهر ماه میاد بیرون بالای دره رد می‌شه خندون یه شب ماه میاد... |
